Dyrektorzy

W tej sekcji oddajemy hołd osobom, które na przestrzeni lat kierowały naszym liceum, kształtując jego charakter i wpływając na rozwój kolejnych pokoleń uczniów. Dyrektorzy I Liceum Ogólnokształcącego im. Oswalda Balzera w Zakopanem to nie tylko administratorzy, ale przede wszystkim wizjonerzy edukacji, mentorzy i strażnicy wartości naszej szkoły.

Na tej stronie udostępniamy plik PDF zawierający kompletną listę dyrektorów naszego liceum wraz z ich krótkimi biografiami. Dokument ten stanowi cenne źródło informacji o historii szkoły i osobach, które miały kluczowy wpływ na jej rozwój.

Większość biogramów opracował Lesław Dall.

W pliku znajdą Państwo:

  • Chronologiczną listę wszystkich dyrektorów od założenia szkoły
  • Lata pełnienia funkcji przez poszczególnych dyrektorów
  • Krótkie biografie przedstawiające najważniejsze osiągnięcia i wkład każdego z dyrektorów w rozwój liceum
  • Ciekawostki i anegdoty związane z ich kadencjami

Zachęcamy do pobrania i zapoznania się z tym dokumentem. To fascynująca podróż przez historię naszej szkoły, ukazująca jak zmieniało się liceum pod kierownictwem różnych osobowości na przestrzeni lat.

Listę dyrektorów I Liceum Ogólnokształcącego im. Oswalda Balzera w Zakopanem można pobrać tutaj.

DYREKTORZY LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO W ZAKOPANEM OD ROKU 1912

Większość biogramów opracował Leszek Dall – zostały one zamieszczone w naszej publikacji jubileuszowej “Piękne 100 lat istnienia. Liceum Ogólnokształcące im. Oswalda Balzera w Zakopanem. 1912-2012”.

DYREKTORZY “LILIANY” W LATACH 1912-2012

Czesław Odrowąż-Pieniążek, radca szkolny
12 września 1912 – 30 czerwca 1914

Urodził się 15 stycznia 1844 r. w Kowalowych k. Tarnowa. Człowiek o szerokich zdolnościach i zainteresowaniach. Poeta, literat, krytyk literatury, pedagog, aktor, dziennikarz i publicysta. Naukę rozpoczął w krakowskim Gimnazjum Nowodworskiego. W marcu 1863 r. jako uczeń 8 klasy tej szkoły wstąpił do oddziału powstańczego Erazma Skarzyńskiego. Po zdaniu matury studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1866 r. studiował także prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Od 1873 r. na stałe zajął się pracą pedagogiczną. Uczył języka niemieckiego, języka polskiego i historii, kolejno w gimnazjach we Lwowie, Stryju a następnie w Krakowie. Jednym z jego wychowanków był Lucjan Rydel. W 1904 r. przeszedł na emeryturę. W latach 1912-1914 kierował gimnazjum w Zakopanem. Autor prac pedagogicznych m.in. “Opowiadań z dziejów kraju rodzinnego dla szkół wydziałowych”. Zmarł 17.06.1917 r. w Krakowie.

Jan Jarosz, dr filozofii, geolog, pedagog
1 września 1914 – 31 sierpnia 1918

Urodził się 5 marca 1877 r. w Kalwarii Zebrzydowskiej. W 1897 roku ukończył Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie. W latach 1897-1901 studiował nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1913 roku uzyskał tytuł doktora filozofii. Pracę pedagogiczną rozpoczął w gimnazjum krakowskim, kontynuował ją pracując w Kołomyi oraz w Orłówej na Śląsku Cieszyńskim. Po wyjeździe z Zakopanego był dyrektorem gimnazjum w Drohobyczu. Wizytator szkół średnich, kurator okręgu szkolnego w Łodzi w latach 1921-1925. W 1925 roku habilitował się na Wydziale Górniczym AGH w Krakowie. Od 1926 roku profesor paleontologii, krakowskiej AGH. Autor 20 publikacji naukowych, notatek i rozpraw z dziedziny popularyzacji nauki. Zmarł w Krakowie 12 maja 1943 roku.

Adam Wilusz
1 września 1918 – czerwiec 1920

W latach 1911-1918 uczył języka polskiego, łacińskiego i niemieckiego w c.k. Gimnazjum w Jarosławiu, jako nauczyciel rzeczywisty, a następnie profesor szkoły średniej. W 1916 r. był właścicielem Wydawnictwa Artystycznych Widokówek “Polonia” w Jarosławiu. W latach 1918-1921 sprawował funkcję dyrektora Prywatnego Gimnazjum Realnego w Zakopanem. 2 XI 1918 r. złożył na ręce Stefana Żeromskiego akt ślubowania na wierną służbę Państwu Polskiemu. Zorganizował i kierował orkiestrą szkolną, która kilkakrotnie występowała publicznie w sali “Morskiego Oka” w Zakopanem. W latach 1919-1921 był radnym Rady Gminnej w Zakopanem. Od IX 1922 do II 1926 r. był dyrektorem Koedukacyjnego Gimnazjum w Kraśniku. W 1929 r. objął stanowisko dyrektora Gimnazjum Koedukacyjnego Sejmiku Stopnickiego w Stopnicy. W szkole, którą kierował działał chór, zespół muzyczny, teatrzyk szkolny oraz zespoły sportowe. W r. szk. 1933/34 gimnazjum zostało przeniesione do Buska Zdroju. Wraz z żoną Zofią, pianistką, urządzali dla młodzieży cotygodniowe koncerty domowe. Z jego inicjatywy w 1934 r. Koedukacyjne Gimnazjum Państwowe w Busku Zdroju otrzymało imię Marszałka Piłsudskiego. W 1935 r. zrezygnował z funkcji dyrektora i wyjechał do Krakowa. W czasie II wojny światowej został aresztowany i zamordowany przez Niemców w KL Auschwitz w Oświęcimiu. W “Sprawozdaniach Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Jarosławiu” ukazały się jego dwa artykuły: Tales z Miletu (1911) i Piotr Skarga w Jarosławiu (1913). Opublikował także: Triolety, Warszawa 1932, U źródeł szczęścia i odrodzenia siebie, Warszawa 1934, Pamiątka z Buska-Zdroju “Na wesołej buskiej fali”, Busko 1934 Odznaczony srebrnym Medalem Czerwonego Krzyża (1916).