Krasicki Maciej

Matura 1957 rok.

Urodził się 03.01.1940 r. w Jedliczu. Zmarł 15.04.1999 r. w Warszawie. Matka Maria z d. Zdziechowska, ojciec Władysław. Absolwent LO im. O. Balzera z roku 1957, absolwent polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, dziennikarz, scenarzysta filmowy, autor i redaktor wydawnictw książkowych oraz programów TV.

Maciej lata młodości spędził w Zakopanem, gdzie przyjechał razem z rodziną w 1950 roku. Uczęszczał do szkoły podstawowej “Wilcznik”, a następnie do  liceum, które ukończył w 1957 r. Zadzierzgnięte wtedy więzi szkolnej przyjaźni wiele dla niego znaczyły i długo przetrwały. 
Lata szkolne to także początek Maćka przygody ze sportem. W klubie AZS jeździł na nartach. W książce wydanej z okazji  klubowego jubileuszu  tak wspominał tamte lata: “Swoje spotkanie z AZS zaliczam do najważniejszych w życiu. Przeżyłem tam wspaniałe lata. Został mi z tego okresu olbrzymi kapitał, pozwalający najpierw przełamać poważną chorobę, wyjść z niej, wrócić na studia, a w końcu wrócić na narty. Rozpędem z tamtych lat stałem się znowu zawodnikiem, tym razem wśród dziennikarzy”. Kilkukrotnie brał udział w dziennikarskich mistrzostwach świata, a w hiszpańskiej Baquerta Beret zwyciężył w slalomie.

 Po ukończeniu studiów polonistycznych w Uniwersytecie Warszawskim podjął pracę dziennikarską w tygodniku “Polityka” zajmując się głównie  tematyką kulturalną. W  latach 70. odbył roczne, podyplomowe studia w Princeton, USA. Po powrocie pracował w tygodniku “Kultura”, m. in.  przeprowadził w Sztokholmie wywiad z Czesławem Miłoszem odbierającym tam właśnie literackiego Nobla. Przez pewien czas prowadził także telewizyjny program kulturalny. Nie mogąc w stanie wojennym pracować w dziennikarstwie wyjechał na kilka lat do USA. Po powrocie pełnił funkcję redaktora w wydawnictwach “Iskry”, “Epoka” i w Polskim Radio. W latach 90. odbył roczny pobyt stypendialny w  Europejskim Uniwersytecie w Budapeszcie. 

 Był współscenarzystą, razem z Andrzejem Trzosem-Rastawieckim, filmów: “Zapis zbrodni” (1974), “Po upadku” (1990, wspólnie także z T. Siejakiem), autorem scenariusza komedii filmowej  “Rififi po sześćdziesiątce” (1989), autorem książek: “Mamo biją” (1995), wydanej także we Francji pod tytułem “Nous n’irons plus ches nous” (1998); “Nieukarana” (1998).  

Po długiej, ciężkiej chorobie zmarł w Warszawie w wieku 59 lat. Pochowany w rodzinnej kaplicy w Gorlicach.