8. Henryk Sędziwy 11 października 1937-1 września 1939, 12 luty 1945-31 sierpnia 1948

Urodził się 6 maja 1903 r. w Łodzi. Jego rodzice, Helena i Alojzy, byli robotnikami włókniarzami. Ukończył gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, następnie studiował na Uniwersytecie Warszawskim uzyskując w 1928 r. tytuł magistra filozofii w zakresie historii. W 1930 r. otrzymał dyplom nauczyciela szkół średnich.

     Jeszcze w okresie studiów pojawił się w Zakopanem. W czasie leczenia klimatycznego, od 1 II do 30 VI 1925 r. uczył w zastępstwie historii w Państwowym Gimnazjum w Zakopanem, a w r. szk. 1925/26 był kierownikiem internatu szkolnego.

     W latach 1926-1937 uczył historii w szkole, w Korpusie Kadetów w Rawiczu. Od 11 X 1937 r. do 1 IX 1939 r. był dyrektorem Państwowego Liceum i Gimnazjum im. Oswalda Balzera w Zakopanem. 1 IX 1939 r. przekazał kierownictwo szkoły Janinie Hełm-Pirgowej. 

Ewakuowany na wschód, wraca 10 II 1940 r. po tułaczce wojennej do Zakopanego, gdzie zostaje 12 lutego aresztowany przez Niemców. Zwolniony po 12 dniach więzienia otrzymał nakaz opuszczenia Zakopanego. Zamieszkał we wsi Zawadka pod Tymbarkiem, a po roku w Tymbarku, gdzie pracował w Podhalańskiej Spółdzielni Owocarsko-Warzywniczej. W latach 1942-1945 był kierownikiem i nauczycielem tajnego nauczania w powiecie limanowskim. Przewodniczył komisji egzaminacyjnej w Tymbarku.

Po zakończeniu okupacji niemieckiej wrócił do Zakopanego i z dniem 12 II 1945 r. ponownie objął funkcję dyrektora Państwowego Liceum i Gimnazjum, którą sprawował do 31 VIII 1948 r.

Z dniem 1 IX 1948 r. powołany został na dyrektora Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. Funkcję tę pełnił nieprzerwanie przez 23 lata aż do przejścia na emeryturę, do 31 VIII 1971 r. Uczył historii i wiedzy o Polsce

Był autorem pierwszych (po okresie socrealizmu) polskich podręczników do historii dla szkół średnich. Już po przejściu na emeryturę napisał książkę Pedagogiczne kierowanie szkołą ogólnokształcącą, wydaną w 1976 r.

Za pracę zawodową i społeczną odznaczony był m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi (1957), Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego (1962), Krzyżem Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963), Medalem 20-lecia PRL (1964), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1973), Odznaką ZNP za tajne nauczanie (1985), Złotą Odznaką ZNP (1986), Zasłużony dla Ziemi Krakowskiej (1986), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1986)

 Zmarł 5 I 1999 r. w Krakowie, w wielu 96 lat. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W uroczystościach pogrzebowych udział brały poczty sztandarowe Liceum Ogólnokształcącego im. Oswalda Balzera w Zakopanem i I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie.